Het verhaal van Andrea
Andrea is 42 en werkt als rechterhand van een manager in een middelgroot bedrijf. Ze houdt van haar job, ook al is het vaak werken tegen deadlines. Ook thuis heeft ze haar handen vol: een partner, twee schoolgaande kinderen en een huishouden dat altijd lijkt te draaien op volle toeren.
​
Voor de buitenwereld zag het eruit alsof Andrea alles goed voor elkaar had. Maar vanbinnen worstelde ze met iets wat steeds zwaarder begon te wegen: uitstelgedrag.
De blokkade
Het begon vaak met kleine dingen. Een mail die ze nog even liet liggen. De administratie die ze doorschoof naar het weekend. Het schrijven van een rapport dat ze telkens opnieuw uitstelde.
Maar kleine dingen werden groot. De onafgewerkte taken stapelden zich op en gaven haar een constant gevoel van onrust.
’s Avonds in bed lag ze te piekeren: “Morgen begin ik écht…”. Maar als morgen kwam, schoof ze het opnieuw vooruit.
Andrea voelde zich gevangen in een vicieuze cirkel.
Ze wist dat het uitstel haar stress vergrootte, maar ze kreeg het niet doorbroken. Het schuldgevoel vrat aan haar energie. Ze noemde zichzelf lui, terwijl ze in werkelijkheid uitgeput raakte van de strijd in haar hoofd.
Het keerpunt
Toen Andrea bij mij aanklopte, was ze moe. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Ze wilde begrijpen waarom ze dit patroon maar niet kon doorbreken.
​
Tijdens onze gesprekken ontdekte ze dat haar uitstelgedrag helemaal niets te maken had met luiheid of gemakzucht. Het was een vermomming van ongezond perfectionisme.
Ze was bang dat wat ze deed niet goed genoeg zou zijn. Liever schoof ze het vooruit, dan dat ze zou falen.
Dat inzicht bracht opluchting. Voor het eerst begreep Andrea zichzelf beter en kon ze met mildheid kijken naar haar gedrag.
​
We gingen samen aan de slag:
-
grote taken opdelen in kleine, haalbare stappen
-
bewust oefenen met mildheid en zelfcompassie
-
leren vertrouwen dat “goed genoeg” écht genoeg is
-
kleine successen vieren, in plaats van altijd te kijken naar wat beter kon
De verandering
Langzaam begon Andrea verandering te voelen. Ze pakte sneller taken aan, zonder eerst eindeloos uit te stellen.
Ze ontdekte dat de druk die ze zichzelf oplegde niet nodig was. Dat een rapport ook waardevol is als het niet tot in de puntjes perfect is.
​
In haar gezin merkte ze hetzelfde verschil. In plaats van uit te stellen en zichzelf voorbij te lopen, nam ze bewust tijd om aanwezig te zijn bij haar kinderen. Ze leerde keuzes te maken: wat is nu écht belangrijk, en wat mag even wachten?
​
Haar werkdruk voelde lichter, omdat ze taken behapbaar maakte. Haar zelfbeeld werd sterker, omdat ze zag dat ze wel degelijk vooruitkwam.
​
Andrea ontdekte dat uitstelgedrag niet langer de baas hoeft te zijn.
Ze voelt zich vandaag meer in balans, rustiger in haar hoofd en trotser op zichzelf.
Het resultaat
Andrea’s verhaal laat zien dat uitstelgedrag niet het probleem zélf is, maar een signaal.
Een signaal dat er vaak meer speelt: ongezond perfectionisme, angst, of het idee nooit goed genoeg te zijn.
Contact
Andrea haar verhaal is geen uitzondering. Het is het verhaal van zó veel vrouwen die hiermee kampen, en zichzelf daarbij kwijtraken.
Ik begeleid je graag in een individueel traject dat afgestemd is op jouw unieke verhaal.
Stuur me gerust een bericht of ontdek meer via https://www.ariadnewils.be/individuele-begeleiding
​
Tijd om de weg terug naar jezelf te vinden – op jouw ritme, in jouw kracht.
0474 38 50 53