Als de lat altijd hoger moet…

Op het eerste gezicht heb je alles ‘op orde’: een carrière, een gezin, een sociaal leven. Maar vanbinnen? Onrust. Twijfel. Een constante druk om het nóg beter te doen. Want de lat ligt hoog. En als je hem haalt, verschuift hij gewoon weer een stukje.

Ken je dat gevoel…Dat je nét iets sneller moet werken. Iets grondiger moet voorbereiden. Dat je pas écht tevreden mag zijn als het werk helemaal af is – en perfect? Dat die ene fout, dat ene slordige detail, zwaarder weegt dan alles wat wel goed ging?

Je laadt de vaatwasser niet zomaar in – je wil dat het efficiënt en logisch gebeurt. Je stuurt geen mail zonder die drie keer na te lezen. Je voelt je schuldig als je rust neemt terwijl er nog iets ‘moet’. En complimenten? Die glijden van je af, want “het kan beter.”

Je bent streng voor jezelf. En eerlijk? Je bent er ook een beetje trots op. Want dat oog voor detail, die drive, die verantwoordelijkheidszin –die hebben je ver gebracht.

Maar ondertussen…

Ben je moe. Draait je hoofd overuren. Voel je de druk om te blijven presteren. En vraag je je misschien stilletjes af: “Hoe lang hou ik dit nog vol?”

Ik weet dat het goed genoeg is… maar het voelt niet zo.

De onzichtbare last van de hoge lat

Veel mensen die ik begeleid, vertellen hetzelfde verhaal. Ze presteren goed, worden gezien als sterk en betrouwbaar. Maar vanbinnen…Vanbinnen is er vaak onrust. Twijfel. Vermoeidheid. Want die hoge lat komt zelden van buitenaf. Die ligt vanbinnen – als een stem die fluistert: "Het kan beter. Je moet meer doen. Je mag niet falen."

Waar komt die hoge lat vandaan?

Wist je trouwens dat je lat hoog leggen één van de patronen van ongezond perfectionisme is?

Die lat is niet uit het niets ontstaan. Vaak ligt er een diepe behoefte onder:

• Behoefte aan controle: Als ik alles perfect doe, blijft het veilig.

• Behoefte aan bevestiging: Als ik het goed doe, hoor ik erbij.

• Behoefte aan erkenning: Als ik presteer, ben ik waardevol.

Deze overtuigingen ontstaan vaak vroeg, vanuit ervaringen waarin je leerde dat je vooral werd gewaardeerd om wat je deed, niet om wie je bent:– "Sterk zijn is niet klagen."– "Je best doen is nooit genoeg."– "Pas als alles af is, mag je rusten."

Hoewel deze overtuigingen je misschien ver hebben gebracht, brengen ze ook uitputting, frustratie, en het gevoel dat je constant tekortschiet.

Die lat blijft stijgen, in de hoop dat je dan eindelijk genoeg bent. Maar dat moment… blijft uit.

Wat is de prijs van 'altijd beter willen'?

Je bent moe. Misschien niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal en emotioneel. Je mist rust. Spontaniteit. Verbinding met jezelf en met anderen. Want als je altijd streeft naar méér, is er zelden ruimte om gewoon te zijn.

Vaak zie ik bij mensen met ongezond perfectionisme deze gevolgen opduiken:

• Onrustig slapen (of piekeren in bed)

• Geen energie meer om écht te genieten

• Moeite met hulp vragen of delegeren

• Schuldgevoelens bij rust nemen

• Uitstelgedrag, omdat het toch nooit goed genoeg is

Herkenbaar? Je bent niet alleen.

Wanneer ‘goed genoeg’ nooit genoeg is

Het lastige aan dit patroon is dat het vaak niet zichtbaar is voor de buitenwereld. Je blijft presteren, blijft alles regelen, blijft overeind… tot het niet meer gaat. Tot je hoofd overloopt. Tot je lichaam signalen begint te geven. Tot het plezier verdwijnt. De spontaniteit. Je creativiteit. Je veerkracht.

En toch hou je vol. Want opgeven is geen optie.

Been there, done that

Bibieke hier was daar ook een experte in. Met de nadruk op WAS.

Ik besefte dat het niet de wereld was die de lat zo hoog legde. Dat was ik.

En dan kwam voor mij de moeilijkste stap: niet harder mijn best doen, maar anders gaan kijken. Milder. Bewuster. Vanuit vertrouwen in plaats van controle.

De kracht van vertragen

Vertragen klinkt voor velen bijna als vloeken. Want dan komt de twijfel. De onrust. De vraag: "Mag ik dit wel?" Maar precies daar – in dat vertragen – zit de ruimte om iets te veranderen.

Om stil te staan bij vragen zoals:

– Wat drijft mij om altijd te moeten?

– Wat gebeurt er als ik het vandaag gewoon goed genoeg laat zijn?

– Hoe zou het voelen om mezelf wat zachtheid toe te staan?

Dat is geen zwakte. Dat is moed. Het is kiezen voor duurzamer doorgaan. Voor zelfzorg. Voor herstel.

Daarvoor koos ook ik.

Wat als het anders mag?

Stel je voor…Dat je niet langer hoeft te rennen om je waarde te bewijzen. Dat je fouten mag maken. Rust mag nemen. En dat je toch nog steeds genoeg bent. Stel je voor dat je mag zijn, in plaats van steeds te moeten doen.

Wat zou dat met jou doen?

Mijn uitnodiging voor jou

In mijn praktijk begeleid ik mensen die zichzelf hierin herkennen. Die voelen dat het anders mag, maar niet goed weten hoe. Via persoonlijke sessies, wandelingen en workshops help ik je om deze patronen te herkennen, te verzachten, en ruimte te maken voor een mildere manier van leven. Eentje waarin je nog steeds ambitie mag hebben…maar niet ten koste van jezelf.

Ben jij klaar om even stil te staan en te herbekijken hoe jij met jouw lat omgaat?

Je bent van harte welkom.

Warme groet,

Ariadne

Wist je dat ik ook een belevingswandeling organiseer met het thema ‘loslaten’ en het thema ‘van piekeren naar rust’? Komt het zelf ervaren. Check mijn website voor data en locaties: https://www.ariadnewils.be/belevingswandelingen

Vrouwenkrachtversterker – Innerlijke Rustbrenger - Zielsgenote - Reiziger - Zachtheiddrager - Vrouwelijke ziel - Oervrouw - Lichtdrager - Innerlijke leidster